اشتباهات بی پایان من

اقا سلام

چطورید؟

من۹۰ درصد خوبم

همه چیز داره طبق روتین پیش میره و

میشه گفت تقریبا مشکلی نیس

جز اینکه من تنهام و حوصله م از تنهایی سر رفته

روزای اول که وارد بیمارستان شدم

همه رو زیر نظر گرفتم پرستارا،کمکا،خدمات

اقایون خدمات پسرای جوون  ،خوشتیپ و امروزی بودن که

درس نخونده بودن مدرک کمک پرستاری هم

نداشتن و کاری بهتر از این کار پیدا نکرده بودن

اومده بودن اونجا ،ولی وقتی بیرون میدیدیشون اصلا

باورت نمیشد  که اینا خدماتن

حتی یکیشون یه خواننده نسبتا معروفه که شاید خیلیاتون

اهنگاش رو شنیده باشید(من روزای اول رو اون کراش داشتم

ولی فهمیدم متاهل)

کمکا بیشترشون مردای جوون و متاهلن که برای 

خرج زن و بچه این مدرک رو گرفتن و اومدن

کمک پرستار شدن،معمولا مجرد توشون خیلی 

کمه ،یا متاهلن یا تازه جدا شدن 

پرستارای اقا هم ۸۰ درصد پسرایی هستن که

به خاطر این شغل اومدن تهران و دور از شهرشون 

تو اینجا یا چند نفری خونه گرفتن یا تو 

پانسیون زندگی میکنن

یعنی از همه ی شهرا هستن

همین بخش ما ،از همدان،مغان،گرگان ،سیستان بلوچستان

پرستار اقا داره که همشون هم تنها زندگی میکنن

زندگیشونم خلاصه شده تو کار و خواب

یه جورین که ادم دلش به حالشون میسوزه

خلاصه که اقا هیچکدوم از این سه گروه

مورد پسند واقع نشدن

خدماتیا نچ چون خیلی دورشون شلوغه

کمکا هم نچ چون توشون مجرد نیس اصن 

اونایی که هستن هم خوب نیستن

پرستاراهم کلا سعی میکنم بهشون نزدیک نشم

چون بلاخره بالادست ما حساب میشن 

و تمایلی به اینکه با بالادست خودم وارد رابطه شم

ندارم

پس فردا باهاش کات میکنی بعد تو بخش بهت میگه

اینکارو کن ،اونکارو کن توام مجبوری تحملش کنی

و اینجوری شده که من حوصله م از تنهایی سر رفته:(

(وی همچنان  هر روز حداقل یک بار به م.ن  فکر میکند)