دیروز یکی از روزای سخت زندگیم بود
بابا حالش بد بود صبح ساعت ۷ منو مامان و بابا پاشدیم
رفتیم بیمارستان ...
من تا حالا داخل تهران رانندگی نکردم،هم به خودم اعتماد ندارم
هم خیلی میترسم
رفتیم مرکز قلب بابا خودش پشت فرمون بود
اون اطراف اصلا جای پارک نبود تمام کوچه های اطراف بیمارستان
رو گشتیم و هیچ جا رو پیدا نکردیم
دیگه دیدم بابا حالش خیلی بد شده
گفتم پیاده شید برید خودم یه کاریش میکنم...
خیلی ترسیده بودم
نزدیک بیمارستانا همیشه یکی از شلوغ ترین جاهای شهر
و منم داشتم از ترس میمردم
نشستم پشت فرمون و راه افتادم
هم راه و بلد نبودم هم از استرس دستام داشت میلرزید
خیلی اون اطراف رو گشتم دریغ از یه جای پارک
یه بارم گم شدم قشنگ تو خیابونا سردرگم بودم
خیلی شلوغ بود همه هم ماشینای مدل بالا همش میگفتم
الانه که بزنم بهشون
اخرش با بلد برگشتم جلوی بیمارستان
جلویی در پارکینگ یه خونه نگه داشتم و ۳ ساعت تو ماشین نشستم
که اگه خواستن برن بیرون ماشین و بردارم
تو اون ۳ ساعت اگه بگم مردم واقعا راسته
هم گرم بود هم خیلی خسته بودم
بعد از ۳ ساعت گفتم بزار یه دور دیگه هم بگردم
که همون لحظه یه ماشین حرکت کرد و دقیقا رو برو بیمارستان ماشینمو پارک کردم
و رفتم داخل بیمارستان
بابا تا ساعت ۵ بعد ازظهر بستری بود
بعدم خودش رضایت داد و مرخص شد
دیروز واقعا روز بدی بود برام...
یعنی قشنگ داشتم از ترس سکته میکردم.
وارد بیمارستان شدم و رفتم پیش مامان نشستم
نمیدونم گفته بودم یا نه ولی من قلبم چند ساله درد میکنه
تازگیا بدترم شده
مامان گفت حالا که اومدیم توام برو یه نوار قلب بده
رفتم نوار قلب دادم دکتر دید واسم اکو نوشت
فکر نکنم برم انجامش بدم
ولی حالا وقت گرفتم دیگه
راستی رفتم دفتر پرستاری و فرمم پرکردم گفتن معلوم نیس کی بهت زنگ
بزنیم شاد یه سال دیگه شایدم ۳ سال دیگه
گفتم اشکال نداره و فرم و پر کردم...
من امید دارم و خیلی میگردم تا اینکه تو یه بیمارستان خوب کار پیدا کنم....
