یه همکار دارم اسمش اعظمِ
سال اول که رفتم سرکار با هم تو یه بخش بودیم
بچه بودم و کم تجربه
کم کم کار و یاد گرفتم سر و کله زدن با همکارا رو هم یاد گرفتم
اعظم یه بار ازدواج کرده بود و جدا شده بود و دوباره ازدواج کرده بود و
دوتا دختر داشت ،بماند که خیلی سال اول توسط اون و چند نفر دیگه اذیت شدم
ولی بعدها ما باهم خوب شدیم ،
صمیمی نه ولی اونقدر خوب که وقتایی که شایان حالش
بد بود زنگ میزد حالشو میپرسید
و وقتی هم که اون پسرشو به دنیا اورد من رفتم خونه ش عیادتش
و به عنوان هدیه زایمان ابروهاشو براش تتو زدم
خلاصه مثل همه همکارا باهم ارتباط داشتیم
دیشب شنیدم خواهرش فوت کرده
خواهر ۳۳ ساله ش
چرا؟
خودکشی کرده بود
یه دختر ۴ ساله و یه پسر ۱۰ ساله داشت
چرا خودکشی کرده بود؟
چون شوهرش خیلی اذیتش میکرده و اونروزم بعداز یه دعوای شدید
بهش گفته بوده برو خودتو بکش...
خیلی بهش فکر کردم این ادم چقدر عذاب کشیده که قید بچه هارو زده
و خودشو کشته؟
چی کشیده که به بچه ۴ ساله ش فکر نکرده؟
به جوونیش ،به زندگیش،به همه ی کارایی که میتونست تو اینده انجام بده؟
من مطمعنم خیلی عذاب کشیده که این تصمیمو گرفته
گاهی وقتا منم خیلی کم میارم
اونقدر کم میارم کا میگم کاش بمیرم
ولی دوست ندارم بمیرم
من خیلی زحمت کشیدم
تا این شادی که الان هست رو ساختم
نمیگم این شادی خیلی عالیِ
ولی شادی قبلی خیلی ضعیف و احمق بود
خیلی کلاسا رفتم خیلی واسه یاد گرفتن چیزایی که دوست داشتم
هزینه کردم!حالا میگم هزینه کردم شما در حد یه مادریار تصور کن
ولی واسه تمام هزینه هایی که واسه خودم کردم خیلی زحمت کشیدم
شب بیداریا و پوشک عوض کردنا و
خستگیای خیلی زیاد...
نمیخوام برم و اینا همه بی فایده بمونه
دوست دارم ازشون استفاده کنم
ته فکر کردنم به این موضوع به این نتیجه رسیدم که من
اگه خیلی کمم بیارم باز خودکشی نمیکنم
شاید بزارم و برم
شاید قید همه چیز و بزنم
ولی نمیزارم زحمتایی که واسه خودم کشیدم هدر بره
من از این به بعدِ که قراره زندگی کنم.....
