سلووووووم دوست جونیااام!!!
اینقدر سرم شلوغه اصن وقت ندارم بیام نت ،البته تبلتمم مشکل
پیدا کرده به زور یه صفحه روباز میکنه!
اصن من تو وسایلی که میخرم شانس ندارم تبلت قبلیم که نابود شد
اینم از این یکی که روچشمام نگهش میدارم و کلی هم خرجش کردم باز مشکل پیدا کرده
تصمیم دارم تو این چند روز یه گوشی بخرم!
حالا بگذریم!!
این چند روز درگیر کارای مهد بودم ،کلی کاردستی درست کردم
واسه نمونه ،قراره هفته ای یه کاردستی یادشون بدم!!!!!
امروز روز اول مهد بود،وااااااااقعا خوب بود!!!
اصن امکاناتش هزار برابر از کانون بهتره ،همه چیش نظم داره!!!
روزای اول تایه هفته کلاس تق و لقه و هنوز بعضی مدارک ثبت نامشون تکمیل نشده
ساعت کلاس که تموم شد و بچه ها رفتن یه پسر ۶ساله با مامانش اومد
پسره یه اخمی کرده بود که نگوووو و نپرس!!عصبانیم بود از دست مامانش
که بیدارش نکرده بود بیارتش مهد!!!
نمیدونم چرا ولی با دیدن بچهه یه چیزایی تو ذهنم زنده شد،اصن حسم بهم گفت این
بچه همونیه که فک میکنم!!!
اسمش کمیل بود!!چشمای سبز و پوست سفید و موهای روشن!
فامیلیشو که از مامانش پرسیدم دیدم خودشه!!
همه ما تو سن سیزده چهارده سالگی درگیر یه حس بچگونه شدیم!
من ۱۳سالم که بود مثله همه ی دخترای نوجوون تو راه مدرسه عااااشق
یکی شدم!یه پسری که ۶سال از بزرگتر بود !!!!
اخ که از مرور خاطراتشم یه لبخند گنده میاد رو لبم!!!!!
خلاصه من دوستش داشتمو اون نداشت!!!
تو عالم بچگی کلی کارای احمقانه واسه به دست اوردنش کردم!!!
بعد ۴سال که دیگه بیخیال شدم اون دنبال این بود که توجهمو جلب کنه ! ولی هیچوقته هیچوقت
دوستم نداشت!
این بزرگترین شکست من تو عالم بچگی بود......
اسمش مرتضی بود!
یه پسر لاغر و سبزه با موهای بلند!
ازهمونموقع تاالان من همیشه از پسرای مو بلند خوشم میاد!!!!
بااینکه کمیل اصن شبیه مرتضی نبود ولی منو یاد اون انداخت!
کمیل برادرزده ی مرتضی بود!!
خلاصه امرو ز کلی خاطرات جاهلیتمو مرور کردم!!!!
الان که به قدیم فکرمیکنم میبینم اونموقع چقدر رویایی فک میکردم!!
هیییییییی یادش بخیر..