پارسال دقیقا تو همین روزا بود که من داشتم
بدترین روزای عمرم رو میگذروندم
چقدر توی این یک سال تغییر کردم
چقدر دیدگاهم نسبت به ادما عوض شده
چقدر دیگه به چشما و گوشا و احساسم اعتماد ندارم
و چقدر فکر میکنم صلاحیت اینو که تشخیص بدم
یه ادم قابل اعتماده یا نه رو ندارم....
ای درخت آشنا
شاخه های خویش را
ناگهان کجا
جا گذاشتی؟
یا به قول خواهرم فروغ:
دست های خویش را
در کدام باغچه
عاشقانه کاشتی؟
این قرارداد
تا ابد میان ما
برقرار باد:
چشم های من به جای دست های تو!
من به دست تو
آب می دهم
تو به چشم من
آبرو بده!
من به چشم های بی قرار تو
قول می دهم:
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم!
