اشتباهات بی پایان من

چند وقته که از نظر روحی بهم ریختم

عمل بینی سختی داشتم

از پشت گوشم غضروف برداشته بود 

و جدا از درد بینی درد گوش امونمو بریده بود

حتی الانم که بخیه هاش رو کشیدم  درد میکنه

داخل بینیم هم اسپیلنت گذاشته بود 

که روزای اول خیلی صحنه ی زشتی داشت

بعدم اسپیلنتا عفونت کرد و با سختی خارجش کردن

الانم که بینیم اندازه کوفته س و نمیتونم بگم خوب

شده یا نه همه میگن باید صبر کنی تورم بخوابه

درست میشه،دکترمم همینو میگه

ولی صبر کردن خیلی سخته

به صورت کلی بگم تجربه ی بد و سختی بود 

امیدوارم نتیجه خوب باشه

هپی هم دیگه پیشم نیس

تو روزای اول عملم اعصابم واسه بینیم خورد بود 

واسه هپی هم مدام گریه میکردم 

که یه شب هپی برگشت

وزنش خیلی پایین اومده بود

بمیرم براش که لیاقت نگهداری ازش رو نداشتم

هپی وقتی برگشت دیگه مثل قبل نبود 

مدام فرار میکرد میرفت و دوروز بعد میومد

از طرفی هم من هنوز تو جا بودم و خانواده هم

کمک نمیکردن ببرنش دکتر عقیمش کنن

یا حداقل تو خونه کنترلش کنن تو من بهتر شم یه کاری کنم

تا اینکه یه شب رفت و روکارای کارگاه سونیا 

که قرار بود صاحبکارهمون شب بیاد و ببره

دسشویی کرد و یه خسارت ۵ تومنی زد 

فردای همونروز بابا بدون اینکه به من بگه بردتش و تو

پارک لاله ولش کرد....

اگه بگم بعداز رفتن هپی بیشتر از قبل از ادما متنفرم

باور میکنید؟

به توصیه ی یکی از دکترای بیمارستان 

که باهاش حرف زدم 

الان چند شبه دارم پوکساید میخورم...